SKRZYNIA MALOWANA

Ściany łączone na cynki, dołem otoczone gzymsem, brak podstawy. Wieko na żelaznych, pasowych, dużych zawiasach, olistwione (duże ubytki), zszorowane do surowego drewna. Boczki malowane na bordowy kolor, zachowana pierwotna barwa na lewym boczku, prawy wtórnie, wraz z dolnymi obrzeżami lica i drugiego boku, pomalowany farbą olejną seledynową. Trójarkadowy podział ściany lcowej, uzyskany poprzez nałożenie odpowiednich olistwień: wgłębione pola zdobnicze, zakończone łukami, oddzielone są płąskimi kolumienkami, o uskokowo profilowanych brzegach. Tło pól i listew lica cynobrowe, przyniszczone. W bocznych arkadach identyczne pola zdobnicze, w środkowej układ odmienny. Po bokach kompozycję stanowi duży, kolisty kwiat, złożony z kolistych róż, czerwonej barwy rozjaśnionej bielą, u dołu, pomiędzy nimi wachlarzowate skupiska delikatnych zielonych liści, po bokach i u góry, wystające gałązki z podłużnymi listeczkami żółtymi, zwieńczone granatowymi kwiatkami w białych obwódkach, występującymi na przemian z gałązkami zielonymi, zakończonymi czerwonymi kwiatkami w białych obwódkach. Wewnątrz tej dużej kompozycji kolista, mała forma kwiata, złożona z gęsto usianych obok siebie kolistych róż, ze spiralnym, konturowym rozjaśnieniem, w kolorach niebieskich i czerwonych, obwiedzionych bielą. Cała ta kompozycja wychodzi z zielonej gałązki, z dwiema parami symetrycznie odchodzących lancetowatych, wygiętych lekko liści, pomiędzy którymi usiane są drobne różyczki, a u dołu pola, po bokach skupiska, po trzy róże. W polu środkowym centralny, kolisty kwiat, zbudowany jest z kolistych róż, każda czerwono-niebieska, rozjaśniona bielą. Wewnątrz tego kwiata czteropłatkowy kwiat, zbudowany z owalnych, żółtych liści, a na zewnątrz dużego kwiata, kępki listeczków zielonych lub żółtych, przedzielonych czerwonymi różyczkami. Cała ta kompozycja kwiatowa na łodyżce, z dwiema symetrycznymi parami lancetowatych, wygiętych liści, pomiędzy nimi i po bokach, u samego dołu, różyczki w skupiskach po trzy. Płaszczyznę poza polami zdobniczymi, wypełniają powtarzające się motywy kolistych, małych róż czerwono-niebiesko-białych, na zewnątrz otoczone drobnymi, wachlarzowato ułożonymi kępkami liści, w kolorach zielonych lub żółtych, lub listeczkami, usianymi pojedynczo w różnych miejscach. Na kolumienkach biegną pasmowo, jedna nad drugą, różyczki czerwono-białe, zwieńczone od góry kępkami żółtych lub zielonych liści, tworzących mały wachlarz. Na płaszczyźnie uskokowego profilu, wokół bocznych pól zdobniczych, kropkowanie białe, na uskokach wokół centralnego pola lica kropkowanie gęste, czerwone i niebieskie, w układzie przemiennym. Wewnątrz skrzyni zachowana jedynie podstawa, tzw. półskrzynek. Na licu skrzyni, pośrodku, tuż pod wiekiem, widnieje otwór na kluczyk zamka, z którego zachowana jest wewnętrzna część, brak żelaznej wykładki na licowej ścianie. Skrzynia zaopatrzona wtórnie w gruby, żelazny lańcuch, mocowany z boku, na wieku i łączony prawdopodobnie na kłódkę z wbitym w lico, ponad boczną arkadą prawą, żelaznym koluchem. W boczkach skrzynia zachowała pierwotne, żelazne, pałąkowate uchwyty. Skrzynia w okresie powojennym była meblem schówkowym, używanym podczas wiejskich wesel, do przechowywania i noszenia wódki. Dlatego posiada zamocowany lańcuch. Od kilku lat przechowywana była w budynku gospodarczym i służyła do chowania różnych, starych rzeczy. W 2020 r. skrzynia została poddana konserwacji w ramach dotacji z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego na realizację zadania pt.”Barwne, posażne, ocalenia warte. Konserwacja zabytkowych skrzyń posagowych z Kujaw i ziemi dobrzyńskiej”. Została ona przyznana w ramach programu „Wspieranie działań muzealnych” przy dofinansowaniu Samorządu Województwa Kujawsko-Pomorskiego.